 |
| ՎԱՉԱԳԱՆ Ա. ՍԱՐԳՍՅԱՆ |
ՄԱՐԴ
* Մարդու անկումն սկսվում է սեփական մեկ քայլից. մինչև հատակ մնացած քայլերի տերը անդունդն է:* Մարդը մենակ է իր նմանների մեջ, ինչպես ավազի հատիկը` անապատում, կաթիլը` անձրևի մեջ, աստղը` երկնքում:
* Մարդն ավելի շատ իր չունեցածի վրա է դողում: Քանի որ չունեցածն ունեցածից հազարապատիկ շատ է թվում:
* Մարդը միայնակ է ինքն իր հետ և ոչ թե ուրիշների:
* Մարդկանց լա՜վ կողմերը տես, վատ կողմերն իրենք ցույց կտան:
* Այս տափակ մարդու գլուխն էլ է կլոր:
* Մարդն անբաժան է իր հպարտությունից, ինչպես մողեսն իր պոչից:
* Ինչքան մեծ է թվում քեզ քո տառապանքը, այնքան փոքր ես դու:
* Այնքան մեծամիտ էր, որ ինքն էլ իր աչքին փոքր էր երևում:
* Մարդը նման է ծովի հատակից վեր լողացող պղպղջակի, որ բարձրանում է, բարձրանում ու… չկա:
* Ինչքա՛ն պիտի չարչարվես, որ խաբեությունը ինքնախաբեություն դարձնես:
Комментариев нет:
Отправить комментарий