ՈՂԲ Ի ՎԵՐԱՅ ԹԵՂՈՒՏԻ

Բնապահպաններն ի պաշտպանություն 

 Թեղուտի անտառների

Ծառերի ձայնը թաղվեց

հողի տակ

և մեր սրտերում:

Հողը դեռ տրոփում է ծառերի ներսում:

Ծառերի պահած երկինքը

փուլ եկավ,

և խավարը աչքը բացեց

երկինք հառված մեր աչքերի դեմ:

Փշաքաղվել են քարերը,

սարերի լանջերն ի վեր

ցավի գետակներ են հոսում,

գետակների ջրերում

մատաղ ծառերի, երեխաների

երազանքներն են լողում

արծաթփորիկ, մեռած ձկնիկների պես:

Մենք բոլորս Թեղուտի ծառեր ենք այսօր,

որ դողահար

սպասում ենք սղոց ու կացնի:

Ահա իմ աչքերից

հոսում է ավիշը,

ծառերի վրա իմ

համբույրներն ու շոյանքները

պայթել են բողբոջների պես

ու հանգել հավետ:

Մի ծառ շարունակում է ծաղկել.

չգիտի, որ կտրել են իրեն:

Մրջյունը ի՞նչ հող տա գլխին,

Թիթեռը մնաց օդում

անծաղիկ,

թռչունը ողբում է` թառած իմ գլխին,

արևը սև է հագել,

քամին մոխիր է

շաղ տալիս դեմքին:

Ծառերն իմ մեջ են բուսնում,

ու ես ճաքում եմ,

փշուր-փշուր լինում,

հող դառնում:

Ու հողի մեջ

Դեռ տրոփում է ծառերի ձայնը:

ՎԱՉԱԳԱՆ Ա. ՍԱՐԳՍՅԱՆ