Ահա ձեր առջև է «9-րդ հրաշալիքի» 700-րդ համարը: Քսաներկու տարի լույս է տեսնում մեր ու ձեր սիրելի թերթը: Գրեթե 1400 մամուլ, 11000 էջ: Սա` «քանակային» առումով: Իսկ ինչքա՜ն սեր է դրվել յուրաքանչյուր էջ ստեղծելիս, ինչքա՜ն համառություն ու ջանք է պահանջվել իր նմանը չունեցող ժամանցային, ուսումնական, մեծամանկական թերթի ամեն համար լույս տեսնելու համար: Որքա՜ն նյութական ու հոգևոր ներդրում է եղել, դուք գիտեք, սիրելի ընթերցողներ, ու մենք:
Մեր հավատարիմ ընթերցողներից մեկը նամակ գրեց մի քանի տարի առաջ` հայտնելով, որ գնում է Ամերիկա՝ մշտական բնակության: «Իմ ամենածանր բեռը «9-րդ հրաշալիքի» բոլոր համարների հավաքածուն է, որը տանում եմ հետս»,– գրեց նա: Հուզիչ էր: Մի քանի տարի հետո չհարմարվեց Ամերիկայում, վերադարձավ Հայաստան, գրեց մեզ. «Վերադարձել եմ ու իմ բեռների մեջ ամենածանրը «9-րդ հրաշալիքի» հավաքածուն է, որ հետ եմ բերել»: Ապրեցնող հույզեր ու ոգևորություն: Հազարավոր նամակներ ենք ստանում, որտեղ մարդիկ շնորհակալության ու երախտագիտության խոսք են ասում մեզ: Շնորհակալություն:
Շնորհակալություն մեր հավատարիմ ընթերցողներին, որոնք քսաներկու տարի մեզ հետ են, կիսում են մեր ուրախությունն ու դառնությունը, ոգևորվում մեզ հետ, մեզ հետ տխրում թերթի տպաքանակի նվազմամբ:
Շնորհակալություն հրազդանցի մեր բարեկամ Գուրգեն Գրիգորյանին, որ անխոնջ օգնում է մեզ՝ թերթը տարածելով Կոտայքի մարզում: Շնորհակալություն մեղրեցի Ավետիս Ազատյանին, որի աներևակայելի գործունեության, սիրո ու նվիրվածության շնորհիվ թերթը տարածվում է Մեղրու տարածաշրջանում, մտնում է ամեն մի տուն Ավետիսի հետ` ավետիսի նման սնվում նրա լավատեսությամբ, զինավորվում համառությամբ ու գոյատևման ջանքեր ցուցաբերում էս նեղ պայմաններում:
Բոլոր նվիրյալ բարեկամների մասին չեմ կարող գրել բնականաբար:
Այսօր դժվար է թերթ հրատարակելը, անչա՜փ դժվար, գրեթե անհնար: Բայց մեր փոքրաթիվ աշխատակազմով անում ենք դա: Յուրաքանչյուր աշխատող հայերենի, պատմության ու մշակույթի մի նվիրյալ է, թերթը արարող մի մշակ:
Շնորհակալություն:
Այսօր պետք է ձեռք մեկնենք միմյանց, փրկենք միմյանց: Հեռագնա նպատակներ հետապնդող, ուսուցանող, հայոց մշակույթի, լեզվի նկատմամբ սեր սերմանող շատ բան չունենք, գործնական ու հետաքրքրաշարժ քարոզիչ գրեթե չունենք:
Մենք ձեզ սիրում ենք ու գիտենք, որ սերը փոխադարձ է:
Մեր հավատարիմ ընթերցողներից մեկը նամակ գրեց մի քանի տարի առաջ` հայտնելով, որ գնում է Ամերիկա՝ մշտական բնակության: «Իմ ամենածանր բեռը «9-րդ հրաշալիքի» բոլոր համարների հավաքածուն է, որը տանում եմ հետս»,– գրեց նա: Հուզիչ էր: Մի քանի տարի հետո չհարմարվեց Ամերիկայում, վերադարձավ Հայաստան, գրեց մեզ. «Վերադարձել եմ ու իմ բեռների մեջ ամենածանրը «9-րդ հրաշալիքի» հավաքածուն է, որ հետ եմ բերել»: Ապրեցնող հույզեր ու ոգևորություն: Հազարավոր նամակներ ենք ստանում, որտեղ մարդիկ շնորհակալության ու երախտագիտության խոսք են ասում մեզ: Շնորհակալություն:
Շնորհակալություն մեր հավատարիմ ընթերցողներին, որոնք քսաներկու տարի մեզ հետ են, կիսում են մեր ուրախությունն ու դառնությունը, ոգևորվում մեզ հետ, մեզ հետ տխրում թերթի տպաքանակի նվազմամբ:
Շնորհակալություն հրազդանցի մեր բարեկամ Գուրգեն Գրիգորյանին, որ անխոնջ օգնում է մեզ՝ թերթը տարածելով Կոտայքի մարզում: Շնորհակալություն մեղրեցի Ավետիս Ազատյանին, որի աներևակայելի գործունեության, սիրո ու նվիրվածության շնորհիվ թերթը տարածվում է Մեղրու տարածաշրջանում, մտնում է ամեն մի տուն Ավետիսի հետ` ավետիսի նման սնվում նրա լավատեսությամբ, զինավորվում համառությամբ ու գոյատևման ջանքեր ցուցաբերում էս նեղ պայմաններում:
Բոլոր նվիրյալ բարեկամների մասին չեմ կարող գրել բնականաբար:
Այսօր դժվար է թերթ հրատարակելը, անչա՜փ դժվար, գրեթե անհնար: Բայց մեր փոքրաթիվ աշխատակազմով անում ենք դա: Յուրաքանչյուր աշխատող հայերենի, պատմության ու մշակույթի մի նվիրյալ է, թերթը արարող մի մշակ:
Շնորհակալություն:
Այսօր պետք է ձեռք մեկնենք միմյանց, փրկենք միմյանց: Հեռագնա նպատակներ հետապնդող, ուսուցանող, հայոց մշակույթի, լեզվի նկատմամբ սեր սերմանող շատ բան չունենք, գործնական ու հետաքրքրաշարժ քարոզիչ գրեթե չունենք:
Մենք ձեզ սիրում ենք ու գիտենք, որ սերը փոխադարձ է:
ՎԱՍ
Ես միշտ հավատարիմ եմ մնացել այս լավ ու բարի թերթին։Պարոն՝ Հրանտ Վարդանյանը մի քանի տարիներ առաջ պատասխանել է իմ նամակին։Գուցե նա հիշում,իսկ ես հիշում եմ և շնորհակալ եմ նրանից։
ОтветитьУдалитьՄիշտ Ձեր ընթերցող։
Հարգանքով՝
Արթուր Պողոսյան
Ք.Վարշավա