Աստծո հետ հաշտ լինել՝ չի նշանակում ամեն ինչ թողնել Աստծո վրա: Այդպես չվարվեց նույնիսկ Աստծո որդին: Ասածս մեկնաբանեմ մի պարզ օրինակով: Երբ երկու թիվ ենք գումարում իրար, սկսում ենք միավորներից, այսինքն՝ միավորին գումարած այսքան միավոր՝ 10, 0-ն գրած, 1-ը՝ մտքում: Այստեղ 1-ն Աստծո կամքն է: Եթե այն սոսկ մտքում պահենք և չդնենք 0-ից առաջ, ապա մեր արածը կդառնա կլոր 0:
Քայլում եմ փողոցով, նայում եմ մարդկանց աչքերին, նայում եմ իմ աչքերին: Տե՜ր իմ Աստված, որքան 1-եր են մարդկանց մտքերում կախված, մարդիկ պարզապես կքած են այդ 1-երի ծանրությունից և չեն դնում դրանք իրենց 0-ների առջևում:
Երևի շփոթված ենք: Ինչո՞ւ: Բոլորս գիտենք, որ առջևը նույն առաջ բառն է, որ նշանակում է «դեպի աջ»: Այսինքն՝ 1-ը 0-ից առաջ դնելու համար, աջ դնելու համար, մենք պետք է այն ձախ դնենք: Շփոթված ենք՝ աջն ու ձախը չենք տարբերում:
Սակայն կան մարդիկ, որ շփոթված չեն, որովհետև պարզապես գումարել չգիտեն. նրանք միայն բազմապատկում են: Բազմապատկում են մեղքն ու հարստությունը, գողությունն ու ամբարտավանությունը, բազմապատկում են չարը: Սակայն եթե մեզնից ոմանք 1-երը մըտքում են պահում, աջն ու ձախը չեն տարբերում և շփոթված են այդ պատճառով, ապա բազմապատկողները մոլորված են պարզապես. զի իրենց արածը 0-ն է, իսկ ինչն էլ բազմապատկես 0-ով, վերջում 0 ես ստանում:
ՎԱՍ
Комментариев нет:
Отправить комментарий