Մայր Արաքսի ափերով
քայլամոլոր
գնում եմ
Ռ. ՊԱՏԿԱՆՅԱՆ
Վաղուց է, որ չես կարող Մայր Արաքսի ափերով քայլել` թեկուզև քայլամոլոր: Փշալարերի
հետևում է գետը, և հայը համակերպվել
է արդեն այդ մտքին:
Ավա՜ղ, այսօր Սևանա լճի ափով չես կարող քայլել` փշալարերի հետևում է լիճը, Սևանի ավազանում
ծնվածների համար` ծովը: Ամեն մետրի վրա ժանգոտ փշալարեր
են կամ քարե ցանկապատեր,
անթրաշ մարդիկ` փող ուզող, պահակախմբեր` հրացաններով
ու շներով, և կե՜ղտ, կե՜ղտ, կե՜ղտ: Ոչ մի խնամք, ոչ մի հարմարություն:
Ո՞վ է իրավունք տվել վաճառելու ծովը ինչ-որ բոսյակների ու արյունախում գազանների:
Բա հայ մարդը չկարողանա՞
իր ծովի ափով գոնե քայլամոլոր գնալ: Հանկարծ շփոթվես,
մեքենադ քշես դեպի լճափ տանող ճանապարհներից մեկն ու մեկով, անմիջապես
կողքիդ կհայտնվեն
ինչ-որ էակներ ու փող կպահանջեն:
Եթե վարձակալությամբ են վերցրել,
մի՞թե որևէ պարտականություն չունեն: Թե՞ ով հասցրել է` մի բան ճանկել է ու սոված գայլի նման հարձակվում է մոտեցող մարդկանց
վրա:
Վանա լճի ափերով կարող ես քայլել, Սևանա լճի ափերով` ոչ: Որևէ հուշարձանի
արդեն չես կարող մոտենալ,
կգան ու փող կուզեն. թե ուր է գնում այդ փողը, չես հասկանում:
Անտառ չես կարող մտնել. փող են ուզում, Արագած չես կարող բարձրանալ, ճանապարհին
պատ են շարել` խաշ կեր, նոր կարող ես գնալ:
Ո՞վ է իրավունք տվել տաքսու կայանատեղի
դարձնել մայթերն ու առանց այն էլ ծանրաբեռնված փողոցները,
ավտոկանգառները: Առանց որևէ ջանքի ամեն մեկը կարող է հանրայինը օգտագործել
իր բիզնեսի համար` ում որ պետք է կաշառելով,
մեկի բուռը մի բան դնելով, մյուսի բերանը մի բան գցելով: Նույն վիճակն է ավտոլվացման
կետերի դեպքում:
Միով բանիվ` դու տեղ չունես այս երկրում, ամեն ինչ վաճառված
է կամ զավթված:
Ա՛յ իշխանավորներ,
մի բա՛ն մտածեք, էսպես չի՛ լինի, էսպես չի՛ կարելի:
ՎԱՍ
Комментариев нет:
Отправить комментарий