ԵՐԿՐԻ ՎԵՑԵՐՈՐԴ ՕՎԿԻԱՆՈՍԸ

– Քանի՞ օվկիանոս կա Երկրի վրա:

– Բոլորն էլ գիտեն, որ չորս՝ Խաղաղ, Ատլանտյան, Հնդկական և Հյուսիսային սառուցյալ:

– Ո՛չ, մի օվկիանոս էլ կա:

– Ո՞րն է: Այդ ի՞նչ հինգերորդ օվկիանոս է, որ չգիտեմ:

– Հինգերորդը երկրի մթնոլորտն է. դրան անվանում են հինգերորդ օվկիանոս: Չե՞ս հիշում, ասում են՝ նա ինքնաթիռով ճեղքում էր օդային օվկիանոսը, օդային օվկիանոսը փոթորկվել է, օդային օվկիանոսի բնակիչները և այլն:

– Դե, որ այդպես է, ասա, թե որն է Երկրի վեցերորդ օվկիանոսը:

– Վեցերորդ էլ կա՞:

– Իհա՛րկե:

– Մե՞ծ օվկիանոս է:

– Ամենամեծն է, քաղցրահամ է:

– Քաղցրահամ օվկիանոս չի լինում:

– Լինում է՝ եղել է, կա և կլինի: Բոլոր օվկիանոսներն էլ եթե չորանան, դա կմնա:

– Խո՞րն է:

– Այնքան խորն է, որ մտքով անգամ չես կարող նրա խորությունը չափել:

– Ո՞ր երկրների ափերն է ողողում:

– Բոլո՛ր:

– Հնարավո՞ր է այդ օվկիանոսում լող տալ:

– Իհա՛րկե: Շատ շատերն են լող տալիս, բայց գրեթե բոլորն էլ, ի վերջո, խեղդվում են:

– Դո՞ւ էլ ես այդ օվկիանոսում:

– Ես էլ եմ, դու էլ ես:

– Հենց հիմա՞:

– Հենց հիմա՛:

– Չէ՛, չգիտեմ:

– Այո՛, շատերը չգիտեն:

– Լա՛վ, հանձնվում եմ, ասա՛՝ ո՞րն է վեցերորդ օվկիանոսը:

– Մեղքի օվկիանոսն է՝ խոր, քաղցրահամ, անսահման և բոլորապատկան:

– Ես դրա մեջ չեմ:

– Բոլորն էլ այդպես են կարծում, բայց բոլորն էլ այդտեղ են:

ՎԱՉԱԳԱՆ Ա. ՍԱՐԳՍՅԱՆ