Ուղարկե´ք
ձեր փոքրիկների սրամիտ խոսքերը, և լավագույնները կտպագրվեն «9-րդ
հրաշալիք» թերթի էջերում, ինչպես նաև կտեղադրվեն մեր բլոգում:
Չորս տարեկան Արմենը խաղում էր շան քոթոթի հետ և հանկարծ սկսեց լիզել բազմոցը: Աստղիկ տատիկը նկատեց դա և նկատողություն արեց.
– Արմե՛ն, ի՞նչ ես անում: Բազմոցը լիզել չի կարելի, վրան վարակիչ մանրէներ կան, կհիվանդանաս:
Մի քանի օր անց տատիկը հիվանդացավ: Արմենը մոտեցավ նրան և տխուր ձայնով հարցրեց.
– Տատի՛կ, բազմոցն ես լիզե՞լ:
***
Մայրը համոզում է Արմենին հավաքել թափթփված խաղալիքները: Երբ բոլոր փաստարկներն ավարտվում են, և մայրը ձեռքն է վերցնում գոտին, Արմենը սկսում է հավաքել խաղալիքները` մռթմռթալով.
– Աստվա՜ծ իմ, էս ի՜նչ կյանք ա, էս ի՞նչ կյանք ա:
Արմենը չորեքթաթ փնտրում է իր կոշիկները: Գտնում է մեկը և սկսում ինքնիրեն խոսել.
– Որտե՞ղ է երկրորդը: Երկրորդ, երկրորդ, ես առաջինն եմ: Որտե՞ղ եք, դուրս եկեք կապի:
Արմենը մոր հետ հյուր էր գնացել: Տանտիրուհին նրա ափսեի մեջ ճաշ է լցնում: Արմենը փորձում է և չի ուտում: Քիչ անց տանտիրուհին նկատում է և ասում.
– Արմեն ջան, կեր, ինչո՞ւ չես ուտում:
Արմենը` հայացքը դեպի ափսեն.
– Հա՜-մո՜վ չի:
Երբ հանդիպում է մոր նախատական հայացքին` ավելացնում է.
– Հա՜-մո՜վ ա:
Ներկայացրեց պապիկը` ՍԱՐԳԻՍ ՎԱՐԴԱՆՅԱՆԸ
Комментариев нет:
Отправить комментарий